آرسنال بازی را با نگرانی شروع کرد اما در نهایت با یک برد شیرین لیورپول را شکست داد.
برندان روجرز بعد از اینکه دانیل اگر از بازی محروم بود دوباره او را برگرداند . در حالی که نوری ساهین به جای لوکاس لیوا در خط میانی بازی می کرد.
آرسن ونگر به ترکیب دفاع خود دست نزد گرچه لورنت کاسینلی به مرز آمادگی رسیده بود. الکس چامبرلین جایگزین جروینو در این بازی شد.
 لیورپول ۵۳ درصد مالکیت توپ را در دست داشت ، اما آرسنال با پاسهای خوب و کلیدی ، بازی را در دست گرفت ، و با جایگیری خوب و استفاده از توپ توسط سانتی کازورلا موقعیت های خوبی برای آرسنال بوجود می آمد .
آغاز بد آرسنال
کیفیت فنی بازی در ۲۰ دقیقه اول خیلی پایین بود ، در ۱۵ دقیقه آخر لیورپول بازی را در دست داشت ، اما موقعیت های خوبی درست نمی کرد و ضربه های بازیکنان این تیم هدر می رفت . لیورپول بازی بهتر از آرسنال آغار کرد . آرسنال حتی نمی توانست به خوبی پاسکاری کند . کارل جنکینسون مقصر اصلی بود ، او در خط دفاعی یک توپ بسیار خطرناک را از دست داد؛ اما خوشبختانه توماس ورمالن توپ را به بیرون زد .
به همین دلیل فشار لیورپول بد نبود . لوییز سوارز پرس را به خوبی اجرا می کرد ( علی رغم بازی بد او در مقابل دروازه، اما مهاجمان کمی مثل لوییز وجود دارند که پرس را به خوبی وارد کنند) و فابیو بورینی و رحیم استرلینگ به خوبی از او حمایت می کردند.

حرکات بدون توپ
درحالی که لیورپول فشار زیادی میاورد ، آرسنالی ها بدون توپ منفعل بودند. آن ها یک دفاع چهار نفره خوب تشکیل داده بودند و کازورلا آزاد بود تا در هر جایی که دلش می خواهد جایگیری کند تا ضد حمله انجام دهد و کم تر به دفاع می پرداخت . این روش مانند کار بورسیا دورتموند در سال های گذشته است ۱-۳-۲-۴ . اما ۱-۱-۴-۴ بدون توپ و بازی ساز مرکزی به خط حمله بسیار نزدیک است.
هم چنین باید به یاد آورد که آرسنال بسیار فشرده بازی می کرد،  خط میانی به خط دفاعی نزدیک بود، بنابراین فضای کمی میان خطوط بود و تیم رقیب نمی توانست به خوبی کار کند. این امر برعکس سال گذشته است که الکس سانگ بازیکن ساز مازاد بود و معمولا به سمت حمله می رفت و فضایی میان خطوط خالی می ماند.

چرخش یا ساختار؟
سیستم لیورپول نیز تغییر کرده بود. روجرز یک خط میانی سه نفره متحرک می خواست، زیرا هرکدام از آن ها می توانند در تمام نقاط خط میانی بازی کنند . جو آلن عمقی ترین هافبک بود، اما بعضی اوقات جای خود را با استیون جرارد و ساهین عوض می کرد و در خط حمله شرکت می کرد. این موقعیت با فضای لوکاس فرق داشت، او همیشه در عمق میماند و فضای جلوی مدافعان را پوشش می داد .
و این موقعیت در نتیجه بازی خیلی اهمیت داشت ، لیورپول روی کاغذ خوب کار می کرد اما بیشتر اوقات دفاع ضعیفی داشت . اما ساهین برای لیورپول هنوز زود بود ، او نمی توانست با خط میانی همکاری خوبی داشته باشد و معمولا ، انگار نقش خودش را در لیورپول نمی دانست ، به خصوص در دفاع . این امر برای لوکاس پودولسکی آشکاربود ، زیرا او معوملا به فضای میانی که کازورلا توپ دریافت می کرد برمی گشت .

تاثیر کازورلا
 این مقایسه در طبیعت پاسکاری ها امری کلیدی بود. لیورپولی ها در مناطق یکسانی نزدیک هم و به دنبال توپ های کوتاه و ساده بودند. کازورلا که در بالای زمین توپ میزد، آن ها افراد بیشتری در مرکز زمین داشته و توپ را بیشتر در اختیار داشتند. خط میانی آرسنال عمق بهتری دتشت و پاس های بهتری به هم می دادند، بخصوص وقتی که خط میانی لیورپول فشار میاورد و کازورلا  فضای بیشتری داشت.کازورلا بعد از اینکه از مرکز به بال چپ حرکت می کند جایی که لیورپول بازیکنی برای تعقیب او نداشت گلی به ثمر می رساند. این حرکت آخری ویژگی خاص این بازی بود. و مهم است که او می فهمد چرا در این جا آنقدر مهم است . او در میان خطوط می ایستاد و در خط میانی بی حرکت نبود، گرچه در ظاهر او در مرکز بازی میکرد، اما کازورلا در فضای میانی هافبک وسط ، مدافعین و خط میانی بازی می کرد.

عدم کیفیت در مهاجمین دو تیم
به غیر از این، بازی خیلی ساده بود . هیچ کدام از بال ها بازی خوبی ارائه نداند ، الیور جیرود نمی توانست حتی دو تا پاس سالم بدهد ! درحالی که سوارز معمولی بود و نمی توانست خوب دریبل کند.

در زمینه تاکتیکی ، بازی چنگی به دل نمیزد، آرسنال همه چیز را بدون تغییر گذاشت در حالیکه روجرز گزینه تهاجمی بر روی نیمکت نداشت . همانطور که به بعد از بازی مشخص شد، روجرز اگرمی دانست هیچ تغییری رخ نخواهد داد اجازه نمیداد اندی کاورل به وستهم برود. خط حمله لیورپول هم بسیار ضعیف عمل کرد .

نتیجه گیری
 دو تفاوت وجود داشت، میزان فشار و ساختار خط میانی . لیورپول فشار می آورد آرسنال در عمق می رفت. لیورپول مثلث میانی شناوری داشت اما آرسنال ساختاری بهتر با دو بازی ساز عمقی و بازی سازی تعریف شده ای داشت . هیچ کدام نسبت به دیگری برتری نداشت اما آرسنال از تمایل لیورپول برای ترک فضای میان خطوط استفاده کرد و استفاده از کازورلا تاکتیک بسیار خوبی بود.
برای آرسنال بازی بهتر بود. ترکیب آبودیابی و مایکل آرتتا خیلی خوب بود، اولی بازکینی قدرتی و نقش وسط را داشت و دومی به خوبی توپ پخش می کرد. ترکیب دفاعی نیز بسیار خوب بود.
لیورپول نسبت به تساوی هفته قبل برابر منچسترسیتی بسیار ضعیف بود ، با این وجود به زمان بیشتری نیاز دارد تا مشکلات مثلث میانی را حل کند.